10 May 2011

Rza Zərrabdan Ebru Gündəşə jest

Məşhur türk müğənni Ebru Gündəşə həyat yoldaşı azərbaycanlı iş adamı Rza Zərrab maraqlı jest edib.

XezerXeber-in Türkiyə mətbuatına istinadən verdiyi məlumata görə, Rza Zərrab hazırda hamilə olan həyat yoldaşı üçün Bodrumdakı bir oteldə lüks nömrə kirayə götürüb. Ebru Gündeş iyulun 1-dən sentyabrın 1-ə qədər iki ay müddətində orada istirahət edəcək. O, hamilə müğənninin qızmar yay günlərində istidən əziyyət çəkməməsi üçün bu addımı atıb.

Rza Zərrabın Ebru üçün lüks nömrə sifariş etdiyi otel Bodrum Rixos Premium adlanır. Bu oteldə standart otaqların bir gecəlik məbləği 800 lirədir. Lüks nömrələrin bir günlük qiyməti isə 5 min dollardan başlayır.
Devamını Gör »

Gizli və aşkar Azərbaycan davası

Heydər Əliyevin dövlət və millət davasının tarixini Mehriban Ələkbərzadə XezerXeber-e yazır

Heydər Əliyev qədim türk torpağı olan Naxçıvanda dünyaya gəlmişdi. Əsrlərlə qanlı vuruşmalar, qırğınlar məkanı olan ulu bir diyarda. Nuhun yer üzü kimi qədəm qoyduğu bu əbədi torpaq təbiətinə tam müvafiq olan, güclü şəxsiyyətləri ilə əsrdən-əsrə qranitləşib.

Təbii ki, Heydər Əliyevin də, dünyagörüşü, mənəviyyatı, əxlaqı... çox-çox qədim dövrlərin düşüncə mədəniyyətini - genetik sahibliyini özündə saxlamışdı. Onun istər rəsmi, istər qeyri-rəsmi hesab ediləcək ən səmimi danışıqlarında belə, bu qranitləşmiş türk yurdunun leksikonunu, intonasiyasını eşidirdik.

Hədsiz qibtə ediləsi isə o idi ki, Şərq müdrikliyi ilə O, Qərb kübarlığı, Avropa standartları kimi qəbul edilmişlərlə müqayisədə yenə də kübar, ali, yenə də uca olurdu.

Naxçıvanın çox sərt təbiəti var. Bu yurdun toxunulmaz gözəlliyi, müqəddəs məkanları, insanı öz kökü haqda düşünməyə vadar edən coğrafiyası, ilin dörd fəslini eyni vaxtda özündə saxlayan təbiəti var. Naxçıvan öz sərt həyat tərzi ilə yerli əhalini - xarakterindən tutmuş, zahiri görünüşünə, səsinə-ədasına qədər öz təbiətinə tam oxşar edib. Ümumiyyətlə, Naxçıvan sonacan öyrənilə bilməyəcək qədər-qədim, qədim olduqca sirli yurd-kökən yerimizdir.

Heydər Əliyev də görünməyən, amma kəşf etdikcə elə kəşf edilən keyfiyyətləri ilə, nə qədər zaman keçməsindən asılı olmayaraq, BÖYÜKlüyünü saxlayır və onu yenə də öyrənməyə sövq etdirir.

Heydər Əliyev Azərbaycan xalqının tarixində çox məharətli idarəedici, yıxılmaqda olan bir dövlətin yeni qurucusu kimi yazıldı. Amma Heydər Əliyev bir şəxsiyyət, bir siyasətçi-millətçi, milli kimliyində bir nümunə kimi də, bənzərsiz və valehedici idi. Hətta çəkinmədən, cəsarət edərək:

“Heydər Əliyev Azərbaycan tarixinin bir hissəsi idi!” - deyərdik.

Demək, bütün vacib mütləqiyyətlərdən başqa, Heydər Əliyev Azərbaycanı yenidən quran Böyük Nüfuzdan başqa, bizə həm də Tarix kimi lazım idi.

Maraqlıdır ki, Heydər Əliyev özü də daim bu tarixi axtarırdı. Çünki o, hər bir zaman axarında tarixin yazıldığını həssaslıqla duyurdu...

Tarix isə gələcəyə ötürülən keçmiş deməkdir.

Heydər Əliyev əslində özü-özünün tarixçisi idi. Zaman ona tabe idi.

Zamanın tarixini də özü yazırdı - gördüyü və özünü təsdiq etdiyi tarixi hadisələri ilə.

Heydər Əliyev Milli Təhlükəsizlik Komitəsinin sədri kimi fəaliyyətə başlayandan ta son gününə qədər Azərbaycan Müstəqil Respublikasının Prezidenti kimi yaşadığı hər an, hər gün, hər il... tarixin yazıldığını unutmadı. Və ancaq tarixdə qalmağı məsləhət ola bilən əmələ yiyəlik etməyi, imza qoymağı özünə rəva gördü.

Bəli, Heydər Əliyev Tarixdə yaşamağın Millət və Dövlət kimi yaşamaq mahiyyətini çox yaxşı bilirdi.

İ T H A F

Biz nadir irsin varisiyik. Hər bir Azərbaycan vətəndaşı bu irsə layiq olmağa çalışaraq böyük bir tarixi keçmişi, zəngin mədəniyyəti, yüksək mənəviyyatı olan ölkəmizin həm dünəninə, həm bu gününə, həm də gələcəyinə dərin bir məsuliyyət hissi ilə yanaşmalıdır.
HEYDƏR ƏLIYEV

Üç müxtəlif zaman və hakimiyyət yaşadı O.

Sadəcə yaşamadı, onu yaşayaraq, ona müdaxilə edərək, onu formalaşdıraraq onunla bərabər bu zamanları keçdi. Ən diqqətəlayiq şərt isə odur ki, ən çətin zaman şərtlərində, çox ziddiyyətli dövrlərdə, hətta millət və dövlət kimi məğlubiyyətin son addımında olduğu vaxtlarda, şəxsiyyət və zəka kimi cəmiyyətdən kənarlaşdırılanda da, tənhalığa deyil, millətinin içinə - daha dəqiq desək, doğulduğu, ayaq açdığı torpağa getdi. Getdi ki, yenidən həmin torpaqdan və insanlardan güc alaraq, gərəkli nüfuzunu təsdiq etsin.

SONRA isə gərəkli olanı etsin. Etsin ki, məmləkətini yenidən nüfuzuna toxunulması mümkünsüz məqamına qaytarsın. Qayıdışı ilə də azmış, səpələnmiş, çaşmış milli ruhları bərpa edə bilsin!

Çox uca boyu vardı... Hamıdan uca idi.

Yoxsa böyük insan olduğunu bildiyindən həmişə dik saxladığı başı ona ucalıq gətirirdi?

İlandağın ətəyində böyüyən insanın böyük olmağa haqqı vardı. Təpələrdən yox, Gəmiqaya zirvəsindən Azərbaycana baxmaq ona qismət olmuşdu axı. Bu tək tale idi, bəxt idi, yoxsa, “hər bir təsadüf zərurətdən doğur” fikrinin təsdiqi idi?

KİM idi axı Əlirza oğlu Əliyev Heydər?

Adi bir dəmiryolçunun adi övladı, yoxsa adi insan həyatına rəğmən öz qeyri-adiliyini, seçilmiş insan olduğundan millətin ən müxtəlif taleyüklü məsələlərində qüdrətini sübut etmək israrında olan güclü bir varlıq?

Hər halda, Heydər Əliyev sonu və sonucu bilə bilməzdi. Amma bütün hallarda, heç bir vaxt ya məğlub, ya aciz - mümkünsüz zamanda qalan bir rəhbər – adını özünə yaxın buraxmadı. “Hər şeyi gələcəyə saxlayan” təsirini bağışlasa da, ən gizli qatlarda bütün doğma bildiyi elləri (mən qəsdən ölkələri demirəm) bir yerə yığmaq, çoxdan bir-birindən uzaq, soyuq, biganə düşmüş eyni millətin müxtəlif qollarını müxtəlif zirvə toplantıları adı altında bir yerə yığaraq, bir konsensusa gətirmək məqsədi naminə çalışdı. O, qəsdən bunu konkret ad altında açıqlamırdı. Heydər Əliyev, sadəcə, iş görürdü.

Heydər Əlirza oğlu Əliyev - istər dövlət təhlükəsizliyi orqanlarında, istərsə də Azərbaycan Respublikasının bilavasitə rəhbərliyində çalışdığı illərdə bir başqası üçün tam mümkünsüz və həddən ziyadə cəsarətli qərarlar qəbul edirdi. Heydər Əliyev bu qərarları güzəştə getmədən, mövqeyini dəyişmədən, amma siyasi manevrlə həyata keçirən ZƏKA idi. Mərkəz üçün hansı “bəraət, yaxud isbat”dan asılı olmayaraq, düşündüyü ən ciddi məsələləri həll etməkdən çəkinmirdi.

Bu Böyük insan demək olar ki, bir dəfə də sözündən dönmədi.

Özündən əvvəlki respublika rəhbərlərinin mərkəzdən asılılığı, liberallığıyla baş saxlamaq təcrübələrini görməsinə baxmayaraq, Heydər Əliyev, zamanında millətinin ilk və son cavabdehi olduğunu unutmurdu. Hər hansı hakimiyyəti dövründə, hətta hakimiyyətdə olmadığı zamanda da... öz milli və prinsipial şəxsiyyətini bütün kəskinliyi ilə təsdiq etdi. Ən maraqlısı isə o idi ki, Onu Kremlə aparanda da, Kreml sədaqətinə - yəni məmləkət və millətinə qarşı çıxa biləcəyini təxmin etməmiş deyildilər.

O isə Heydər Əliyev idi.

Göründüyü qədər sadə, yumşaq, birmənalı qəbul edilən rəhbər deyildi.

Hər halda, nə qədər zaman keçir-keçsin, bütün ictimai-siyasi şüur Heydər Əliyevi əfsanəvi şəxsiyyət kimi tanıyacaq. Bax, bu, birmənalıdır.

O, HEYDƏR ƏLİYEV ki, sovet imperiyasının ən güclü qurucularından biri, həmçinin sovet quruluşundan imtina edən ən güclü siyasətçilərdən biri olaraq, böyük rus imperiyasının ən qədim dövründən ehtiyatla yanaşdığı türk birliyinə nail olmaq istəyirdi. O hamıdan öncə əmin olmuşdu ki, müxtəlif tərəflərin qıcanmış dişlərini necə zərərsizləşdirmək olar.

O, hələ SSRİ tərkibində ən qabaqcıl bir ölkəsinin sahibi olduğu zamanda, elə o rejimin içində vətən xaini ittihamını ləyaqətlə qazanmış “pantürkist CAVİDİN” Azərbaycana gətirilməsində israr göstərdi. Əslində Əliyev dolayısı ilə, həmin rejimin özünə türkçülük ideyasının və bu birliyin varislik mütləqliyinin təsdiqini edirdi. Bütün bu prosesdə bir türk oğlunun (Heydər Əliyevin) bütün sürgün və edam olunmuş türkçülərin ruhu qarşısında milli varis missiyasını yerinə yetirdi.

Bəli, zaman var idi ki, Ermənistanda “beynəlxalq” erməni terrorizmi Heydər Əliyevi aradan götürmək üçün baş catladırdı. Hətta Daşnaksütun partiyası bəyan etmişdi ki: “Heydər Əliyev aradan götürülməzsə, Qarabağ bizə vətən yox, məhbəs olacaq”.

1960-cı illərdə ermənilərin özlərinə tarixi vətən saydıqları “Naxçıvan işğalı” planının məhz Əliyev tərəfindən alt-üst edilməsini yəqin ki, hec bir zaman unuda bilmirdilər. Bu fakta Naxçıvanın 90-cı illərdəki müdafiəsini də əlavə etsək, düşmənlərinin ona xüsusi baxışlarını açıqlamamaq da olar.

Hələ 69-cu ildən, yəni “Qarabağ” ssenarisinin çoxdan yazıldığını bilən Heydər Əliyevin milli ordu yaratmaq cəhdinin o zaman kimləri və niyə narahat etməsi, “müstəqil məmləkət” yuxusunu belə görməyənlərin (Moskvanın strategiyasına kölə olanların) qəzəbinin səbəbini də tam aydın edir.
Ata Əliyevin Kremldəki fəaliyyəti və təbii ki, Azərbaycan təəssübü onun ordakı düşmənləri ilə bərabər, xaricdəki erməni lobbisini, hətta içimizdəki Əliyevə qarşı yaradılmış qrupun “fəaliyyəti” də bir nəticə vermədi. Onun milli şüurun formalaşması naminə gördüyü bir sıra məsələləri nəinki inkişaf etməyə qoymayan, hətta düşməncəsinə ölkə üçün etdiklərinin tamamilə üstündən xətt çəkməyə müvəqqəti müvəffəq olanlar onu Kremldən uzaqlaşdırandan sonra da sakitləşə bilmədilər. Vaxtı ilə onun respublikada gördüyü dövlət əhəmiyyətli işlərə kölgə salmaq taktikasına keçdilər. Əslində, elə məqsəd də onun məhz bu dövlət üçün etdiklərini yox etmək idi.

...Hələ 70-ci illərdə, Heydər Əliyev Azərbaycanda hərbi məktəb yaratmaq istəyəndə Kreml mümkün maneələri yaradırdı. Aydın məntiqdir ki, hər hansı bir xalqın, dövlətin gücü onun ordusundadır. Orduda isə sadəcə inersiya ilə toplaşmış qeyri-peşəkarlar könüllülərlə deyil, mükəmməl hərbi təhsil və təcrübə keçmiş hərbçilər olmalıdır. Ordunun əsası isə onun zabit korpusu təşkil etdiyini, bu zabitlərin mütləq olaraq xüsusi təhsil və xüsusi təlim görməsi mütləqliyini gözəl bilən Heydər Əliyev Moskvanın qeyri-slavyanlara gizli olsa da qəddar fərqli münasibətinin tüğyan etdiyi bir zamanında türk (Azərbaycan) ordusunun mütləqliyi barədə düşünürdü. Kim bilməsə də o bilirdi ki, haçansa Azərbaycanın müstəqil bir dövlət olması, düşmənlərimiz üçün böyük təhlükə olacaq. Mərkəzin bu ideyanı - artıq həyata keçirdiyi layihəni dəstəkləməyəcəyini də bilirdi. Amma Əliyev - cəhd edərək, israr etməyi bacardı.

Heydər Əliyev milli hisslərlə yaşamağını qəti nümayiş etdirmədi. Əksinə, rəsmi olaraq ümumi sovet məkanın bir parçası olduğumuzu, daha sonra tolerant və beynəlmiləlçi olmağımızı təkrar-təkrar vurğulayırdı. O, düşündüklərini aşkar etməklə yox, milli kimliyini heç bir zaman unutmayan və bunu məharətlə qoruyan şəxsiyyət idi. Çünki Heydər Əliyev millətçi damğasının nə olduğunu gözəl bilirdi. Odur ki, nə vaxtsa özünü qorumağa vadar olacaq Azərbaycana milli şüur və milli kimlik əqidəli hərbçiləri formalaşdıracaq məktəb faktorunun ən mühüm iş olduğunu zamanında unutmadı.

“Əsas məsələ ondadır ki, belə hərbi istiqamətli məktəbin yaradılması mənim hələ o zaman gözlədiyim nəticəni indi çox uğurla doğruldur. İndi Naxçıvanski adına olan bu hərbi məktəb suveren Azərbaycanın milli ordusunun və hərbi kadrlarının bazasına cevrilib”.

Əslində, atılmış məhz bu addım Azərbaycanın tarixində dövlətçilik naminə mütləq görüləcək işin yekun mərhələsi idi. 1918-dən Əliağa Şıxlinski tərəfindən başlanmış milli hərbçi kadrların yetişməsi ilə bağlı məramın sona çatdırıla bilinmədiyini, sonra yenə də sovet məkanında H.Əliyevin milli hərbi məktəbin yaradılması və dondurulması faktı, nəhayət, yalnız və yalnız H.Əliyevin HƏRBCİLƏR yetişdirmək üçün əvvəl orta-daha sonra ali təhsil məktəbləri acaraq onu qorumağa qüdrəti çatdı. Azərbaycan üçün ən vacib, həlli çox müşkül olan işi təkcə o görə bildi. O istəyirdi ki, içindəki yiyəlik hissi ilə, Azərbaycanı qoruyacaq zabitlərin milliyəti Azərbaycan türkü, soyadları isə Əli, Vəli, Məmməd olsun.

Sonralar Müstəqil Azərbaycanın Prezidenti olan Heydər Əliyev deyəcəkdi: “...indi mən hərbi hissələrdə, döyüş bölgələrində, cəbhədə olarkən zabitlərlə rastlaşdım. Çoxları mənə tanışdır. Naxçıvanski adına hərbi məktəbin məzunlarının hamısı ilə görüşmüşdüm... Mən hər dəfə 13, 14, 15 yaşında oğlanların orda hərbi paltarda, hərbi intizamla, əsgəri addımlarla bizim önümüzdən kecib gedəndə bəzən gözlərimdən yaş gəlirdi. Mən onlara baxdıqca düşünürdüm ki, nə yaxşı biz bu işləri vaxtında görmüşük... Bu iş indi Azərbaycanın bu günü üçün nə qədər lazımmış!”

Bakıda yaratdığı və gizli “milli zabitlərdən ibarət milli ordu”ya yetişmək məqsədi daşıyan Hərbi məktəbin daha sonra Azərbaycanın şimal bölgələrinin birində filialının açılışı heç də tam olaraq onun istədiyi nəticəni vermədi. Əslində, verə də bilməzdi. Məkan düsturu diktə etməli idi. Milli kadrlardan yox-qeyri millətdən olan hərbçilər, əslində sovet ideologiyasına tabe olacaqdı. Bu addım milli şüura xidmət etmirdi. Heydər Əliyev də bunu vaxtında müşahidə etdi. Təbii ki, çox az sonra böyük səbr və manevrlə bu filial ləğv edildi. Nəticəsi uzun müddət ordumuzda izi qalsa da... zamanında ləğv edildi. Necə illik fasilədən sonra digər - daha məqsədə uyğun bir bölgəmizdə Hərbi məktəbin filialının açılmasına nail oldu. Məhz təmiz türk (azərbaycanlı) qanlı hərbçilər yetişdirmək üçün. Bəlkə də nə vaxtsa böyüklüyünü bərpa edəcək Azərbaycanın, bütün vətəndaşlarının uzaq saya biləcəyi Bakıda yox, strateji baxımdan vacib bilinən, məhz yerli hərbçi kadrların mükəmməl şəkildə artırılması üçün, məhz Naxçıvanda yaradıldı. Sonralar milli şüur və uzaqgörənlik kimi qəbul edilmiş bu qərar əslində onun üçün, gələcəyində ərazinin qoruyacaq insanların milli kökəninə sədaqətinə inam hissi idi.

Nəhayət, Kremldə tarixi düşmənlərimizlə üzbəüz, həm də tək qalan bu türk oğlu, tərksilah edildi. Vətəninə dönməyə məcbur olmağı da birmənalı qarşılanmadı.

Gəlin fikirləşək. 1970-75ci illərdə “H.Əliyev Qarabağ məsələsində bizimçün böyük maneədir” deyən düşmənlərimiz nədə “haqlı” idilər?

Heydər Əliyev hələ KQB-nin sədri kimi Azərbaycanın 1-ci katibi Vəli Axundova göndərdiyi 1967 il 26 iyun tarixli 10/579 №-li məxfi məktubda yazırdı:

“İyunun 23-dən 24-nə keçən gecə Stepanakertdə küçələrə erməni dilində “Dağlıq Qarabağın Ermənistana birləşməsini tələb edən” 300 vərəqə yayılıb ki, bu vərəqələrin müəllifinin axtarıb tapılması və mütləq cəzalanması üçün Stepanakertə əməliyyat qrupu göndərilmişdir. Nəticə etibarı ilə təqsirkarlar ciddi cəzalanmışlar”.

Və elə 1967-ci ildə Şuşada olan ata Əliyev erməni quldurlarının azərbaycanlıları qətlə yetirməsi ilə bağlı məsələni 15 gün araşdırdı. Şuşada 1905-1907, 1920-ci illərdə erməni-türk davaları nəticəsində viran edilmiş ev və abidələrin hələ də bərpa edilmədiyini gördü, söylədi, ancaq həyata keçmədiyindən sonralar özü bir başqa taktika ilə bu işi gördü.

QISA XRONİKA

60-cı illərin ortalarında Ermənistan SSR-də növbəti antiAzərbaycan hərəkatı qızışdı. Erməni daşnaklarının Qarabağ iddiaları öncə Naxçıvanda gerçəkləşməliydi. Dünyanın müxtəlif yerlərindən ermənilər “Tarixi vətənləri” Naxçıvana köçməli, yerli maddi mədəniyyət abidələrini erməniləşdirməli və Azərbaycanın bu qədim tarixi olan bölgəsini də Ermənistana birləşdirməliydilər. Bu niyyət XVlll əsrdə Andronikin Zəngəzur və Mığrını işğal etdiyi bir zamanda əsaslı şəkildə qoyulsa da, NAXÇIVAN tarixi qətiyyətlə bu tələdən qurtuldu.

20-ci ildə bolşeviklərin köməyi ilə Andronikin işğal etdiyi ərazilərə Zəngilanın Nüvədi kəndi də əlavə edilərək Azərbaycanı Azərbaycandan ayıraraq dəhlizi 46 km çatdırmışdılar. 1965-ci ilin aprelin 23-də uydurma erməni genosidinin 50, cəllad Andronikin isə 100 illiyinin Ermənistanda geniş qeyd edilməsi Qərbi Azərbaycandan azərbaycanlıların növbəti dəfə sıxışdırılıb, qovulmasına güclü təkan oldu. Bu ermənilərin illər boyu apardığı mübarizənin nəticəsi idi. Hətta erməni mətbuatında “Biz Azərbaycana daha nəyi güzəştə getməliyik? Onsuz da tarixi torpaqlarımızın bir hissəsi kimi Naxçıvanın da azad edilməsini yarıda dayandırdıq, onları türklərə güzəştə getdik”... kimi fikirlərini acıq-acığına bildirərək, əməli olmasa da tarixi müharibəni bizdən fərqli olaraq beyinlərdə aparırdılar. 1969-cu il 7 may tarixli qərarı ilə isə sərhəd rayonlarında 2 min hektardan çox Azərbaycan torpaqlarının Ermənistana verilməsi haqqında hələ 1938-ci ildə verilmiş qərarı təsdiq etdi. Lakin az sonra Azərbaycan rəhbərliyinə gələn Heydər Əliyev bu qərarın icrasına yol vermədi.

Maraqlı budur ki xarici ölkələrdəki erməni diasporu baş verənlərə rəğmən, Qarabağ torpaqları naminə antiazərbaycan, əslində isə antitürk təbliğatını bütün üsullarından istifadə edirdilər. Ata Əliyevin bütün cəhdlərə qarşı ağır artilleriya gücünü ona bağışlaya bilmirdilər. İstər gizli, istər aşkar mərkəzə, Kremlə əsassız şikayət, böhtan yağdırırdılar. Bu, ata Əliyevi ehtiyatlı olmağa bir daha sövq etsə də, ermənilərin nələrə qadir olmasını xəbərdarlığını da edirdi.

Ata Əliyev 1920-ci ildə N.Nərimanovun etdiyi və daha sonra kimsənin (heç bir rəhbərin) etmədiyini nümayiş etdirdi. 1970-ci illərdə aşkarcasına Şuşa məscidinə getdi və ərazi aborigenlərinin dini mənsubiyyətini açıq vurğuladı.

Xüsusi qeyd edilməli hadisə isə Azərbaycanın böyük və klassik şairləri Vaqifin, Natəvanın yaşadığı yerlərin abadlaşdırması oldu. Bu adi abadlıq, ya klassik mədəniyyətə verilən qiymət, ya xidmət deyildi. Bu, Qarabağın Azərbaycanın qədim diyarı olması, bu qədim diyarın isə, əbədi və əzəli paytaxtının isə Şuşa şəhəri olmasının təsdiqi idi. Bu tarixi təsdiq isə özündən əvvəl və sonrakı gələcək üçün vacib zaman mərhələsi idi.

Elə 70-ci illərdə Qarabağın qədim paytaxtının Şuşa olmasının rəsmi ideoloji səviyyədə etirafına ehtiyac yaranmışdı. Yenə də məhz ermənilərin Qarabağın Ermənistana birləşməsi məsələsində xüsusi israr etdiyi bir vaxt idi. Ata Əliyev Sovet-İran münasibətlərinin soyuqluğundan istifadə edərək, Şuşada möhtəşəm bir tədbir keçirərək, Qacarın yürüşü vaxtı Qarabağ xanının xarici siyasət üzrə ən məsul şəxsi - vəzir Vaqifi Qarabağın Rusiyaya xüsusi xoş münasibətinin yaradıcı kimi təqdim etdi. Əslində ata Əliyevin ərazinin yiyəlik hissini özündə saxlayanın milli kimliyini təsdiq etməsi işini gördü. Əlbəttə, ilk baxışda onun etnik mənsubiyyəti deyil, fəaliyyəti və şair istedadı təbliğ edilirdi. Əlavə etsək ki, şair Vaqif Molla Pənah soyadlı idi, onda ermənilərin VƏTƏN bildikləri ərazidə tarixi şəxsiyyət kimi TÜRK oğlunun etnik mənsubiyyətini göstərmək idi. Böyük şairin böyük yubileyindən başqa bu, məkan və coğrafiya təsdiqi, artıq strateji və ideoloji iş idi. Özü də əvəzsiz iş idi.

Eyni zamanda ŞUŞADA ata Əliyev öz çıxışında belə bir mesaj da verdi: “Azərbaycanın ən qədim şəhərinin - Şuşanın özündən də qədim, zəngin tarixi vardır…”

Daha maraqlı bir məqam gizli qatda Dağlıq Qarabağa milli ruhun qaytarılması idi. Bu ərazilərdə məhz qədim iz - məkan və mədəni izlərin öyrənilməsi ən azı coğrafi sahiblik iddiasına xidmət idi ki, ata Əliyev bunu həddən ziyadə peşəkarlıqla, qabardılmayan sahiblik hissi ilə çox asta həyata keçirirdi. 1969-cu ildə Azərbaycanlı arxeoloq Hüseynov tərəfindən kəşf edilən, qədim tarix nümunəsi kimi SSRİ də 1-ci, Dünyada 4-cü qədim yaşayış məskəni Azərbaycandakı Azıx mağarası haqqında sənədli filmin çəkilməsi də unudulmayıb... 70-80-ci illərdə onun dünyada nümayişində çox israrlı olan ata Əliyev, həm də bu mağarada Azərbaycan Dövlət Universitetinin tarix fakültəsinin tələbələrinin təcrübə keçməsini də tövsiyə edirdi. Bu tövsiyə bir tapşırıq kimi yerinə yetirilirdi. Vətəninin ucqarlarındakı maddi mədəniyyəti gözləriylə görüb mənimsəmək, milli kökənini, tarixini, ruhunu formalaşdırmaq imkanı bir tapşırıq kimi verilmişdi. Təbii ki bu tapşırığı hamı birmənalı dərk edə bilməzdi. Gizli məqsəd daşıyan bu işlər açıqlama tələb etmirdi, məmləkətinə sahiblik hissi gətirirdi.

Və Əliyevi bu cür icra daha çox qane edirdi.

Bu taktik gedişlər zamanı isə Əliyev 1981-ci ilin oktyabr ayında Az. KP MK və Nazirlər Sovetinin qəbul etdiyi “Azərbaycan SSR-də şəhərsalma, arxitektura və arxeologiya abidələrinin mühafizəsi və bərpasını daha da yaxşılaşdırmaq tədbirləri haqqında” qərarından sonra xüsusi olaraq Azıx mağarasının mühafizəsi gücləndi. Başqa sözlə desək, Azərbaycana aid mədəni abidənin, bir az da dəqiqləşdirsək, TARİXİNİN qorunması təmin edildi... Şübhə edilmir ki, ermənilər böyük həvəs və məmnuniyyətlə bu izi siləcəkdilər. Daha sonra, Şuşanın tarixi ilə bağlı ata Əliyev mütləq bildiyi hələ indilərdə tamlığı ilə açılması və dərk edilməsi mümkün olan bir xeyli vacib işlər gördü ki, ermənilərin Əliyev soyadlı bu türk oğlunu sevməməkləri üçün əsas faktor oldu.

Ata Əliyev Vilayətdə sabahkı gün üçün ən vacib olan Tarixi İrs – Tarixi İZ məsələlərinə xüsusi diqqət ayırdı. O Şuşadadakı “Qala divarlarının” bərpasına xeyli vəsait ayırdı. Vilayətin ucqar kəndlərində duruş gətirib qalan türk əhalisinin - yəni azərbaycanlıların rayon mərkəzi ilə mütəmadi əlaqəli qalması üçün heç vaxt yolu olmayan kəndlərə belə yollar çəkdirdi. Məktəblər birinci növbədə olmaqla, ictimai-sosial-məişət obyektlərinin tikilməsi ilə həyat şəraitinin yaxşılaşması işini gördü. Bu isə demoqrafik inkişaf demək idi.

O Yuxarı Qarabağın Aranla əlaqəsi, digər Azərbaycan rayonlarına marşrutların müxtəlifliyi, regionların birləşməsi, iqtisadi cəhətdən sıx əlaqələr üçün strateji işlər gördü. Kommunikasiyaların sayını artırdı. İdeoloji ilə stratejini birləşdirdi. Bu isə artıq tarixi xidmət idi.

Ermənilər H.Əliyevə qarşı ittiham təbliğat kampaniyasını şiddətləndirdi, onu qatı türkçü adlandıraraq, Azərbaycanda pantürkist məktəblər, millətçi alimlər yaratmaqda günahlandırırdılar. Hətta Muradyan soyadlı erməni Qorbaçova ünvanlandığı məktubda: “Əliyevin müttəhimlər kürsüsündə otumasını” tələb edərək, yazırdı: “Əliyev, siz Naxçıvanda, Dağlıq Qarabağda və Azərbaycanda ermənilərin yaşamasına qəsdən imkan yaratmırdınız. Siz Respublika KP MK-nin birinci katibi vəzifəsində işlədiyiniz müddətdə Müsavat hökumətinin, sonradan isə Azərbaycan SSR-nin partiya-hökumət rəhbərliyinin 1920-1987 illərdə həyata keçirdiyi ermənilərə qarşı sərt etnik siyasəti daha çox gücləndirdiyiniz üçün cəzalanmalısınız. Əlyev! Yuxusunda belə ermənilərə yer olmayan Bosfordan Baykaladək böyük TURAN görən sizi və Z.Bünyadovun yaratdığı pantürkist tarix məktəbini necə zərərsizləşdirmək olar?”

H.Əliyev bütün bu iddia və nifrətin qarşısını tək alırdı, bu böhtan qarşısında da tək qalırdı. Ağılla, məharətlə hədələrin, iftiraların, hətta terrorun qarşısını kəsirdi. Elə buna görə də ata Əliyev zamanında ermənilər nə Dağlıq Qarabağ, nə də Naxçıvan istəklərini həyata keçirə bilmədilər. Erməni millətçiliyi qızıl dövrünü yaşamaq üçün misilsiz güc sərf etdiyi halda böhrana düşmüşdü - səbəb ancaq və ancaq Əliyev idi. Ata Əliyev Moskvaya - mərkəzə gedəndə də Dağlıq Qarabağ məsələsini xüsusi diqqətdə saxlamağı tapşırsa da, bu tapşırıq unuduldu. Və ata Əliyev Sov.İKP MK Siyasi Bürosu üzvlüyündən və SSRİ Nazirlər Soveti sədrinin 1-ci müavini vəzifəsindən istefasından çox qısa müddət sonra ermənilər Dağlıq Qarabağ məsələsini qaldırmağa, öz xeyirlərinə həll etməyə, beləliklə Azərbaycan faciəsi yazılmasına müvəffəq oldular.

Zaman isə çox qəribə və gözlənilməz halda çarxını tamam başqa bir səmtə yönəltdi. Dünyaya AD olaraq məhz onun əli ilə yazdığı məmləkətinin paytaxtına dönməyə vadar olan Əliyev, özünü “xalq nümayəndələri” adlananların çılğın müqavimətinə tab gətirməyə, nə isə sübut etmək üçün fiziki gücü çatmadığı bir vəziyyətdə, şəxsiyyət qürurunu qorumağa məhkum oldu. Ölkəyə atalıq edəcək bu İNSAN - Heydər Əliyev Bakıda qala bilmədi. O, düşmənlərimizin Azərbaycandan qoparıb zorla ayırdığı Azərbaycana - öz kiçik yurdu Naxçıvana getməyə məcbur oldu.
Bu, ermənilərin çoxdan göz dikdikləri Naxçıvanda kəskin bir dönüş yaratdı. Torpaqlarının ermənilər tərəfindən işğalına, ardı-arası kəsilməyən qaçqınların Qərbi Azərbaycan torpaqlarından - Ermənistan adlanan respublikadan və Qarabağdan qovulmasına imkan vermiş Azərbaycan hakimiyyəti, onsuz da ondan təcrid edilmiş Naxçıvanın hayında deyildi. Naxçıvan isə hər tərəfdən mühasirədə idi. Naxçıvanın ən çətin vəziyyətində H.Əliyevin orda olması evin atasının, yəni güc, inam dayağının olması demək idi.

Əliyev zamanının ən doğru addımını atdı - vaxtı ilə Araz-Türk respublikası taleyini yaşayan babalarının yolu ilə gedərək, kömək üçün bütün türklərin yeganə istinadı olan Türkiyəyə əl uzatdı. Türkiyə tariximizin bütün səhifələrində olduğu kimi qardaş missiyasını yerinə yetirməkdən çəkinmədi. Çox çətin vəziyyətdə olan Naxçıvana yenə də yardım, dəstək verdi.
Ümid körpüsü ilə, Naxçıvana doğrudan da ümid gətirdi. Ən çətin zamanında türk yurdunun ən təmiz, müxtəlif etniklərə və siyasi çirkaba bulaşmamış bölgəsinə gələn Əliyev, artıq xalqının içində daha böyük güc yığdı. Və özünəməxsus siyasətlə Naxçıvandan başlayaraq yiyəlik hissinin oyatmaq, ərazi bütövlüyünü qoruyaraq, vassallıqdan imtina edə bilmək gücünü - general taktikası ilə həyata keçirməyə başladı... Çox az sonra da buna nail oldu.

Müstəqil məmləkət olan Azərbaycan ayaq üstə çətinliklə dayanırdı. Tez-tez büdrəyib, göz yaşları tökərək, ruhunu saxlayıb, ərazilərinin işğalına müqavimət göstərməyə gücü çatsa da, digər GÜClərə iradə nümayiş etdirə bilmirdi. Üstəlik, daxili dartışmalar - iddialar, maraqlar da toqquşurdu. Bu da kənarda dayanıb baxan düşmənin ürəyincə idi. Başıpozuqluq, siyasi və mənafe birliyi olmayan bir yurdu parçalamaq üçün münasib zaman yaranmışdı. Məmləkəti – hamını eyni hədəfə yönəltmək qüdrəti, bütün tərəfləri ümumi mənafe naminə bir məsləkə yönəltməyə vadar edən bir NÜFUZ mütləq idi. Bu - SON GÜMAN idi.

Müstəqilliyini əldə edən bu məmləkət, öz dövlət maşınını qura bilmirdi. Ərazilərinin 20%-nin işğalı, iqtisadi sıxıntı, elan edilməmiş müharibədə hərbi məğlubiyyət, əhalisinin məcburi qaçqın və köçkün düşməsi, soyqırımlara məruz qalması, satqınlıqla hakimiyyət mübarizəsinin ərazi bütövlüyünə qalib gəlməsi... bütün bunlar “Müstəqillik” sevincindən çox, acı “sahibsizlik” aqibəti gətirirdi. Xalq isə tam oyanmışdı. Artıq onu nə pafoslu sözlər, nə quru ümidlər, nə də acizlikdən doğan göz yaşları qane etmirdi. Bu “milli təhlükəni” görməyən rəhbər məhv olmaq, ya da vassallıqda yaşamaq istəməyən xalqı etiraza, üsyana vadar etdi. Xalq öz faciəsinin əsas kökünü anladığından, “rəhbər”dən Şərəf, Ləyaqət tələb etməsinə baxmayaraq, dəyişən rəhbərlər acizlik nümayiş etdirirdilər... Zaman doğrudan da çətin zaman idi. Azərbaycan tarixinin ən ağır günlərində, ölkənin ciddi sınaqlar qarşısında çaşqın qaldığı bir dövr idi. Azərbaycanın vətənpərvər ziyalıları isə artıq diz üstə çökmüş Azərbaycanı ayağa qaldırmaq, mütləq Yeni ideologiya və bu labüd ideoloji müharibəyə sərkərdə-başçı seçilməsi qərarına gəlmişdi. Təbii ki, bu “başçı” artıq dəfələrlə inamında sınmış xalqın etibar edə biləcəyi “Şəxsiyyət” olmalı idi. “Azərbaycan sizin sözünüzü gözləyir!” müraciəti isə Heydər Əliyevə ünvanlanmışdı. O Əliyevə ki, Moskvadan sonra ancaq doğulduğu torpaqda - Naxçıvanda yaşamağa məcbur idi. O Əliyevə ki, Naxçıvanda “ata yurdu qorumaq” məhkumluğunda qalmışdı.

Azərbaycanın taleyini düşünən nüfuzlu şəxsiyyətlərinin imzaladıqları müraciətdə Heydər Əliyevə
ölkənin xilası üçün, məhz onun, yeni ideologiyaya və onun yeni siyasi partiyasına rəhbərlik etməsini xahiş etdilər. Böyük təcrübəyə malik, kimsənin inkar etməsi mümkünsüz olan, böyük dövlət xadimi Heydər Əliyev, blokada şəraitində qalmış Naxçıvan Muxtar Respublikasının Ali Məclisinə sədrlik edirdi.

Əslində, Heydər Əliyev xalqın içində idi. H.Əliyev millətinin içində milli oyanış, milli qurtuluş mərhələsini keçirdi. Azərbaycan dövlətçiliyini gözləyən erməni işğalçılarına qarşı mübarizədə milli həmrəyliyin olmamasının acı nəticəsi çox tez göründü. Hətta acınacaqlı məğlubiyyətlərdən doğan - stixiyalı birlik belə lazımı effekt vermirdi. Milli birliyin böyük ideologiyası və inamsızlıqdan, ya ki düşüncə fərqliliyindən pərən-pərən düşmüş bu ərazinin türklərinə atalıq edə bilən böyük NÜFUZa ehtiyac son həddə çatmışdı.

Bu elə bir nüfuz olmalı idi ki, millətin xilası, ərazinin qorunması naminə etdiyi çağırışında yaşından və siyasi təbəqəsindən asılı olmayaraq hamını onunla hesablaşmağa məcbur edə bilsin.

Bu nüfuzu isə, Əliyev Naxçıvana qayıtdığı ilk gündən qazanmışdı.

1991-ci ilin dekabrın 16-da Naxçıvan MR Ali Məclisini hər il dekabrın 31-nin Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü qeyd olunması kimi qərar verdi. 1991-ci il dekabrın 31-də Ali Məclisin sədri H.Əliyevin təşəbbüsü ilə birinci dəfə Naxçıvanda müxtəlif ölkələrdən gəlmiş azərbaycanlıların iştirakı ilə bayram edilmişdi. 1993-cü ildə yenə Əliyevin təşəbbüsü ilə bu qərar Azərbaycan Respublikasının dövlət iradəsi ilə də təsdiq edilərək qeyd edildi. Atalıq missiyasını davam etdirən Əliyev bütün səfərlərində dünyada yaşayan bütün azərbaycanlılara milli birliyin formalaşmaqda olan, çox mürəkkəb siyasi və coğrafi məkanda müstəqilliyini saxlayan bir dövlətin bütün azəri türklərinə ehtiyacı olduğunu dönə-dönə vurğulamışdı.

Ağlagəlməz mürəkkəb siyasi ambisiyalar içində bulunan Azərbaycan 2-ci dəfə müstəqilliyini
itirmək təhlükəsinin son addımlığında idi. Daxili parçalanma məhkumluğu, daha başqa vassallıqlar, yeni ərazilərin itirilməsi... mütləq idi .

ATA missiyasını boynuna götürən Əliyev, konkret problemlərin həlli üçün bütün yolları eşitdi, düşündü və zamanın onun xeyrinə işləyə biləcək məchulluğuna qalib gəldi.

Onu QALİB edəcək özünəməxsus ADDIMını atdı.

Bu addım onun ən müdrik ,ən dəqiq və vaxtında hesabladığı ən böyük addım idi.

Xalqın içində... məxsus olduğu millətin yanında olaraq, birgə atılacaq addımını!
O, yalnız o, mövcud şəraitə müqavimət kimi, dünyanın müxtəlif ölkələrinə səpələnmiş 50 milyonluq böyük Azərbaycan xalqının ayağa qalxıb, öz haqqını tələb etməyə çağırdı. Bu isə... hələ Azərbaycan tarixində ilk dəfə bütün dünyaya verilən ilk sərt mesaj idi.
Heydər Əliyev dünyada modelləşmə getdiyi halda, etnik təyinatın qəbul olunmadığını da gözəl bilirdi. Ata Əliyev məmləkətinin gələcəyini düşünərək, onu müxtəlif zərbələrdən qorumaq üçün bir çox taktikalar tətbiq etməklə bərabər, xüsusi manevr də etməyi lazım bildi. Azərbaycanın bir dövlət kimi qıcıq oyatmaması üçün Əliyev, müdafiə kompleksi olaraq, dünyaya özünü və ölkəsini konkret – Azərbaycan dili, Azərbaycan milləti kimi, Azərbaycan maraqlarından təqdimatını etdi.

Bizə hələ çox vaxt gərək olacaq ki, onun etdiklərinin mənasını dürüst başa düşək. Ən vacib məsələləri qabartmadan, xüsusi işıq salmadan sadəcə həll edərdi.

Xüsusi vurğulanması mütləq olan fakt isə, hədsiz səy bahasına hər bir azərbaycanlının taleyində
Heydər Əliyev dühasının milli strategiya kimi qəbul etdiyi, yiyəlik hissinin dirçəlməsı faktıdır. Bu tək yaşadığımız 10, ya 100 illik zaman üçün deyil...əbədi və əzəli Azərbaycan və Azərbaycançılıq
naminə, nəsillərin şüurunda cücərəcək, əzəmətli bir ağacın toxumu idi. Biz azərbaycanlıların
N.Nərimanovun, M.Ə.Rəsulzadənin, hətta Ə.Elçibəyin bütün milli, ideoloji, hətta az zaman
üçün olsa da, əməli “müstəqillik hissi və müstəqil ölkənin müstəqil vətəndaşı olmaq qürurunun”
nə olduğunu şüurlarımıza damızdırması faktdır. Lakin bu milli kimliyi və müstəqilliyi qoruya
biləcək savaşlarda məğlub olmağımız - sərt səslənsə də, tarixi həqiqət idi.

Təxminən bir əsrə qədər zaman məsafəsindən sonra... qüdrəti, zəkası, təcrübəsi və siyasi gücü ilə millətinə “atalıq” etmək missiyasını çiyinlərində daşıyan ata ƏLİYEV, özünə qədərki aqibətlərdən tam fərqli mövqe tutaraq, vahimə və təşviş burulğanında, xəyanətlər içində vətəndaşmüharibəsi, etnik toqquşmalardan yolunu itirmiş xalqın toxtaması üçün ZAMAN əldə etdi.

Məhz 1993-cü ilin iyunundan H.Əliyev Azərbaycanda qurtuluş mərhələsinə başladı.

Dövlətin idarə sükanı “son ümid” sayılan müdrik ATAnın əlində idi...
Devamını Gör »

Qadınlar sualtı qayıqlara enirlər

Dünyada qadınlar ilk dəfə sualtı qayıqlarında həqiqi hərbi xidmət keçəcəklər. 

XezerXeber-in “mignews.com” saytına istinadən verdiyi məlumata görə, ABŞ Hərbi Dəniz Qüvvələrinin 18 qadın zabiti sualtı qayıqlarda hərbi xidmətlə bağlı hazırlıq keçməyə başlayıblar.

Qadın zabitlərdən 9 nəfəri artıq bu ilin noyabrında sualtı qayıqlarda xidmətə başlayacaqlar. Digər 9 nəfər isə atom sualtı qayıqlarda hərbi xidmətlə bağlı əlavə kurs keçəcək və gələn ilin fevralında xidmətə başlayacaqlar.
Devamını Gör »

Bin Laden cinsi gücünü artırmağın da qayğısına qalırmış...

Evində təbii “Viaqra” tapıldı, 29 yaşlı arvadı danışdı

“Əl-Qaidə” terror təşkilatının lideri Üsamə bin Ladenin Pakistanın Abodabad şəhərindəki evində dərman dolabında cinsi gücü artıran qarışıq aşkarlanıb.

XezerXeber-in “Milliyet” qəzetinə istinadən verdiyi məlumata görə, dərman qarışığı arasında olan “Avena” cinsi istək və gücü artırmaq məqsədi ilə istifadə olunur. Bir sözlə, bu qarışığı əsl təbii “Viaqra” saymaq olar. Üsamə bin Ladenin böyrək xəstəsi olduğu söylənsə də, onun 29 yaşlı arvadı Əməl Pakistan hüquq-mühafizə orqanlarının suallarına cavab olaraq bildirib ki, əri zəif, yaxud çəlimsiz olmayıb. 17 yaşında olarkən Üsamə bin Ladenlə evlənmiş yəmənli Əməl Üsamə bin Ladenin 10 il əvvəl 2 böyrəyindən əməliyyat olunduqdan sonra tamamilə sağaldığını qeyd edib. Onun sözlərinə görə, Üsamə bin Laden dializə getməyib, daha çox qarpız yeyərək sürətlə sağalıb.

Əməl amerikalı xüsusi təyinatlılarının mayın 2-də gecə keçirdiyi əməliyyat barədə də danışıb: “Silah səslərini eşidəndə işıqları söndürüb, yatağa girmişdik. Üsamə bin Laden “AK-47” markalı avtomatını götürməyə çata bilmədi, vuruldu”.
Qeyd edək ki, Əməl əməliyyat zamanı ayağından vurulub.
Devamını Gör »

Baş nazir “Fukusima-1”də böhran başa çatanadək maaş almayacaq

Yaponiyanın baş naziri Naoto Kan qəzalı vəziyyətdə olan “Fukusima-1” Atom Elektrik Stansiyasında böhran sona çatana qədər maaş almaqdan imtina edib.

“Kiodo” agentliyinə istinadən verdiyi məlumata görə, Naoto Kan deyib ki, deputat kimi parlamentdən aldığı maaşla dolanır.

O bildirib ki, AES-i idarə edən TEPCO şirkəti kimi hökumət də qəzaya görə məsuliyyət daşıyır: “Nazirlər Kabineti atom enerjisini inkişaf etdirmək kursunu əsas götürüb. Mən də məmur kimi bu strategiyaya görə məsuliyyət daşıyıram və xalqımdan üzr istəyirəm”.

XezerXeber-in
Devamını Gör »

Maradona üçün yeni iş

Bir müddət öncə İsveçrənin “Ksamaks” futbol klubunu alan çeçenistanlı sahibkar Bulat Çaqayev Argentina milli komandasının keçmiş baş məşqçisi Dieqo Maradonaya futbol klubunda rəsmi nümayəndə vəzifəsini təklif edəcək.

“Le Matin” nəşrinə istinadən verdiyi məlumata görə, Maradona klubun baş məşqçisi də təyin oluna bilər.

51 yaşlı argentinalı mütəxəssisin konkret səlahiyyətlərinin nədən ibarət olacağı məlum deyil. Çaqayevlə Maradona arasında danışıqlar mayın 12-də “Ksamaks”ın oynadığı Nevşatel şəhərində aparılacaq. Bu görüş Rusiyanın Qroznı şəhərində “Terek” futbol klubunun yeni stadionunun açılışına həsr olunmuş yoldaşlıq matçının ertəsi gün baş tutacaq. Maradona da həmin oyunda iştirak edəcək. “Terek”in vitse-prezidenti məhz Çaqayevdir.

XezerXeber-in
Devamını Gör »

Yazıçı Anara Heydər Əliyev Mükafatı verildi

Azərbaycan Respublikası prezidenti İlham Əliyev Yazıçılar Birliyinin sədri Anara Heydər Əliyev Mükafatının verilməsi haqqında sərəncam imzalayıb.

“AzərTAc” agentliyinə istinadən verdiyi məlumata görə, Anar Rzayev bu mükafata Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafında xüsusi xidmətlərinə görə layiq görülüb.

XezerXeber-in
Devamını Gör »

Gədəbəy Rayon Məhkəməsinin hakimi işdən çıxarıldı

Azərbaycan Respublikası prezidenti İlham Əliyev Gədəbəy Rayon Məhkəməsinin hakimi Hüseyn Tariyel oğlu Hüseynovun səlahiyyətlərinə vaxtından əvvəl xitam verilməsi haqqında sərəncam imzalayıb.

XezerXeber-in
“AzərTAc” agentliyinə istinadən verdiyi məlumata görə, Hüseyn Hüseynovun vəzifədən azad edilməsinə qanunvericiliyin tələblərini dəfələrlə kobudcasına pozması səbəb olub.
Devamını Gör »

“Microsoft” “Skype”ni aldığını təsdiqlədi

“Microsoft” şirkəti “Skype” internet-servisini aldığını təsdiqləyib. 

XezerXeber-in “Uolt Strit Cournal” nəşrinə istinadən verdiyi məlumata görə, bu barədə “Microsoft”un saytında rəsmi məlumat yerləşdirilib.

“Microsoft” “Skype”-ni 8,5 milyard dollara alacağını açıqlayıb. Hər iki şirkətin Direktorlar Şurası da bunu təsdiqləyib. “Skype” “Microsoft”-un tərkibinə ayrıca bölmə kimi daxil olacaq. “Microsoft”un tabeçiliyinə keçdikdən sonra da “Skype”nin rəhbəri Toni Beyts postunda qalacaq.
Devamını Gör »

Bir düymə ilə bütün qapı-pəncərələri betonlanan ev – FOTO

Polşanın paytaxtı Varşavada bütün təbii fəlakətlərdən qorunmaq və arzulanmayan qonaqlardan can qurtarmaq üçün xüsusi bir ev tikilib.

XezerXeber-in “haberturk.com” saytına istinadən verdiyi məlumata görə, ev 2 min 500 kvadratmetr ərazidə inşa edilib. Ev sahibinin pultun 1 düyməsini basması ilə özünü “dəyişir”. Beton lövhələr evi örtür, bütün girişlər bağlanır. Evin memarları Robert Konieczni və Marcin Jojkodur. Memarlar evin qiymətini açıqlamayıblar.
Devamını Gör »

Sohbet

  © Google 2010 Arama Motoru | Search | Arama Yap

Yukarı